Neyse şimdi bu satırları az önce düşürdüğüm -bıraktığım yerden kayıp koca bir gürültüyle yere düşen- tabldotla birlikte bana çevrilen gözler üzerine yazıyorum. Zaten stajyer alınmayan bir yerde stajyer olduğum için gözler üzerimdeyken, bir de bu durum üstüne tuz biber oldu. Abarttığımı çok iyi biliyorum da elimde değil iste. Katlanmadığım durum, insanların bana bakması... Bakan kisi annem bile olsa affetmem.'Yalana bak:)' Bu konuya nereden geldim ben ya:P
Sakarlığı yapan biri olarak şu an 'dünya başımın üzerine yıkılmış' gibi hissediyorum. Öyle bir utanç duyuyorum yani. Oysa olaya karşı taraftan bakınca o anlık gülümser geçer sonra unuturum bile, her insanın yapacağı gibi. Ama neden sakarlık yapan ben olunca, bu mantık hiç işlemiyor da, sanki insanlar bunu unutmayacakmış gibi hissedip paranoyaklaşıyorum. Neyse ki bu paranoyaklık da dakikalar sonunda etkisini yitiriyor.
Yazının sonlarına geldiğim şu sırada utancımdan kurtulmuş durumdayım. Yazmak iyi geldi be ...
Siz de benim gibi sakarlık yaptığında paranoyaklasanlardan mısınız ?!
13:20
evet evet eveeet sanki güzel bi şi gibi ortak buldum ya kendime çoştum bir an:)))
YanıtlaSilBloguma hoşgeldin :)
SilMaşallah diyeyim kendime, sakarlığım yoktur çünkü :D Bizim evin sakarı kardeşim olur, ondan fırsat olmadığı için biz sağlamız. Her eve bir sakar lazım bence sakarlık üstünden geyik yapamayız yoksa :P
YanıtlaSilİlk anda insan ister istemez utanıyordur ama o kadar da büyütmemek lazım insanlık halleri sonuçta :) Salla gitsin :P
Sakarlığım heyecandan ötürü oluyor ya, elim ayağıma dolanıyor sanırım o yüzden daha çok utanıyorum ama dediğin gib bir süre sonra geçiyor:) Ne de olsa bir süre sonra bu durumu kabulleniyorsun alışa alışa haha :D
Sil